Βικτώριας Gazebos en Metal Σαββατοκύριακο

Το ανοιξιάτικο αεράκι, που έφερε το γλυκό άρωμα των τριαντάφυλλων, πέρασε από τα σγουρά μαλλιά της Βικτόριας που περιβάλλουν τους ώμους της.Κοιτώντας τα κυματιζόμενα κύματα λουλουδιών στον μακρινό κήποΟι ρόδοι ανέβηκαν πάνω από το σιδερένιο φράχτη, κουνώντας τις σταγόνες δροσιάς στο νεοπράσινο γρασίδι.

Αυτή η μεταλλική βεράντα της στέγης, υποστηριζόμενη από στήλες από κράμα αλουμινίου, λάμπει με μια μαργαριταρένια λάμψη στο πρωινό φως του ήλιου.Το χρώμα του καφέ εκπέμπει μια αίσθηση ευγένειας.Το φως του ήλιου φιλτράριζε το κενό ανάμεσα στις διπλές στρώσεις και έλαμπε μέσα στην οροφή.Γκαζέβες σε μέταλλοΕπέλεξε σκόπιμα το κάθισμα πιο κοντά στη στήλη.Ωστόσο, το άγγιγμα ήταν πιο ζεστό και πιο απαλό από ό, τι είχε φανταστείΗ ακριβώς χυμένη στήλη επεξεργάστηκε για να έχει μια ματ υφή, και ακόμη και η καμπυλότητα των γωνιών εκπέμπει κομψότητα.

Μεταξύ του γρυλίσματος του σιντριβάνου στο βάθος, ο ηχείο Bluetooth έπαιζε απαλή και χαλαρωτική μουσική.αφήνοντας το πλούσιο άρωμα του φρέσκος καφέ να εξαπλωθεί ανάμεσα στα δόντια τηςΑυτός ο χώρος, που μπορούσε να φιλοξενήσει οκτώ άτομα, της ανήκε αποκλειστικά εκείνη τη στιγμή.Ο ημι-ανοιχτός χώρος που σχηματίστηκε από το πλαίσιο από κράμα αλουμινίου και το καμπαναριό από χάλυβα ψευδαργύρου εξισορροπούσε με επιδεξιότητα την αίσθηση της ιδιωτικής ζωής με την ανάσα της φύσης.